Σάββατο 29 Αυγούστου 2009

ΓΙΑΤ'Ι ΔΕΝ ΕΠΉΓΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΉΜΙΟ

Κάποτε ήμασταν κούτσκα αλλά είχαμ εφύγει απ τα σπιτικά μας και βγάζαμε τον μπερντέ απ τον δικό μας μονάχα κάματο. Οι γέροι μας εμίλησαν να μπούμε στο λύκειο και να πάμε λάρισα ύστερο να μας μάθουνε τα λογιστικά να δουλέψουμε ντακότες. Ο σοφότατος Ζέπης τότε εφάνη εμπρός μας, μες απ τις βρούβες κιο τις καλαμιές ωσάν βιβλική μορφή φέρουσα τους χρησμούς, τσαλακωμένος αξούριστος, κρατώντας πάντα στας χέρας του μια παλαιά έκδοση λεξιλόγου Φυτράκη. Απλώσαμε κεραίες, κι αυτός ελάλησε στον εξής ρυθμό:



" Η παροχή ακαδημαϊκής γνώσης είναι το εξευγενισμένο τάισμα μιας πολυ-αναμασημένης τροφής που χρόνια τώρα καταψύχεται - δυστυχώς στέρφα η γη μας από νέα σοδειά, εξαιτίας της μουχρίτσας και του βέλιουρα. Με την πρώτη επαφή, προκαλούνται τακτικές παλινδρομήσεις του οισοφάγου, αλλά με τον καιρό η τροφή επαναπροωθείται ομαλώς προς τον δωδεκαδάκτυλο και το δίχως άλλο, ο οργανισμός περνά στο στάδιο μονοπωλιακής αναζήτησης αυτής.
Τούτος, ο ημί-αποσυντεθειμένος (κοινώς σάπιο ξυλόμηλο) χείμαρρος γνώσεων σκυλοπνίγει το Διαμαντή, σαπιοκαραβοβουλιάζει το Διαμαντή, κι εκεί χάμου στον πάτο απασχολείται στο να ταλαιπώρει κουφά κι αμνήμονα χρυσόψαρα μέχρι να κατανοήσουν ό,τι αυτός με τόσους κόπους μάθαινε. Και ούτε που κοντά να ξεπροβάλλει στην επιφάνεια και ν' ατενήσει τον ορίζοντα της πραγματικής γνώσης.. "




Κάπου την αλήθεια τον εχάσαμε, δηλαδίς κει που πε μια παροχή κι έπειτα, όπου εμένανε ο νους μου έτρεξε στην απλήρωτη ΔΕΗ. Επειστήκαμε πάντως, φίλοι, κιο μείναμε στα χωριά. Άλλοινε στα μπαρ κι άλλοινε στα μπα'ί'ρια.*



" Στα χρόνια στα κατοπινά, ο Διαμαντής^, δικηγόρος πια στα Σούρμενα, επήγε μετά από κάτι ενοχλήσεις στο γαστρεντερολόγο κι ο τελευταίος αποφάνθη: Διαμαντή! Η κοιλιά σου είναι μια άπλυτη κρασοκανάτα. "



* φαλακροχώραφα
^ ο Διαμαντής βγαίνει από το Αδαμάντιος