Τρίτη 7 Απριλίου 2009

ΚΑΛΗΜΈΡΑ ΚΙ ΈΦΕΞΕ!: Ο ΠΑΤΕΡΟΎΛΗΣ

Αρχίνησα την καριέρα μάρθα βούρτση, καρμπόν με πολλά άλλα γκαργκανούλια σκατότυχων νοικοκυριών, όταν μας την έκανε ο πατέρας ο αθίγγανος. Ε τώρα τι να λέμε πρώτος σουρουκλεμές ο πατερούλης, κι εγώ καλή μουλάρα που θεό τον εκάμα για να τηνε έλεα στη μάνα όταν με τουλούμιαζε, θεός σχωρέστηνα και δαύτην. Ο πατερούλης ήτο όπως όλοι οι παππουδέοι του μουσικός χορευτής ποκαδόρος κράχτης και φλοκατέμπορας. Όλη μέρα μασούλαγε σαν το τσώνι ξεροκάρπια κι είχε στο πλαστικό το αύρα βότκα και ρούφαγε με το ροζ καλαμάκι. Ήτο Νοέμβρης, βροχερός βρωμιάρης μες τη λάσπη και στα σκατά νοέμβρης, όλες μου οι αδερφάδες είχαν στηθεί γύρω από την τιλιόραση σαν πρόβατα στη φάτνη, είχανε γκαγκανιάσει στο κλάμα, χτένιζαν μαλλιά, έτρεχαν μίξες και ξαναματαπάλι ξελαρυγγιάσματος το τροπάρι. Η μάνα ήταν στην κουζίνα και παιδευότανε όλο το πρωί να μαγιορεύει κάτι που δεν εφάγαμε ποτέ. Οι λάμπες είχαν αρπάξει και αναβοσβήνανε σα ν' άστραφτε και μες στο σπίτι ο κωλόκαιρος. Ε δεν ήτελε και πολύ πρωτοπορία το πράμα, ο πατερούλης πετάχτηκε να πάρει κωλόχαρτο και φαρινάπ και δεν ξανάρθε.
Επεράσανε πολλά χρονιά για να καταλάβω τι πούστης ήτο ο πατερούλης, πλάγιαζα γυναίκα εγώ με άδειες σωβρακοφανέλες, σα να μου εκάμνανε ξόρκι διάλεγα όμοιες του πατερούλη. Θαρρώ ποτέ δε γεύτηκα αντρίκια ιδέα και συνεχίζω μέχρι τώρα την κατάρα της μάνας. Αρχίδια ξεφούσκωτα που χέζονται απάνω τους κι αντί να μαζέψουν σαν κύριοι τα τιποτένια κουράδια τους, λουφάζουν σαν τις βιασμένες πάπιες και τ' αφήνουν στους δικούς τους να τα καθάρισουν. Γίνε άνθρωπος ρε, γίνε άντρας, πάρε την ευθύνη της μαλακίας και μετά φύγε άξιος, όχι σα να μην έτρεξε κάστανο, πολυαγαπημένη πάω στο σουπερμάρκετ Γαλαγάλα κι έρχομαι, και τρέχεις ποντικοθόδωρας στο ταμτούμ γι΄ αλεπουτόμαρα.
Σε περίμενα πατερούλη, σε περίμενα σαν την γκόμενα χαρμάνι που την αφήκε λούης μ' ένα μπαούλo σούξου μούξου μανταλάκια και τα ρέστα καραμέλες.
Και τι έγινε που ήρθες και τι έγινε;;


9 σχόλια:

  1. Πιο δίκιο δεν μπορούσες να χεις....
    Συνεχισε να γράφεις. Αμα είχα εκδοτικο οίκο θα σε χρυσοπλήρωνα...
    DAN

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γαμώ τα μπλογκς έχεις! Πολύ χαίρομαι που συστηθήκαμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. με τη Σούλα Μαρτίνη καμμιά σχέση;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. όχι ρε συ ερυχίτο. σούλα είν το μικρό. ιατί να χω σκέση μ' όλες τις σούλες της γης;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ναι, αμέ! ο μικρό το όνομα μπορεί να είναι πιο μεγάλη συγγένεια από το επίθετο. Και τα τραγούδια για παράδειγμα γράφονται μια μια Μαρία, για μια Κατερίνα, για μια Ελένη... δε γράφονται για μια Παπαροπούλου ή μια Καραχριστιανίδου.
    Πάρε τώρα μια Σούλα Μαρτίνη να θαυμάσεις: http://www.youtube.com/watch?v=weDYICKVgXk
    Αν και δεν μπορώ να καταλάβω, μου φαίνεται σα να τραγουδάει Playback στο βίντεο αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σούλα, με το συμπάθειο, αλλά αφού τα πίνουμε μαζί, να μάθουμε και τι πίνουμε; Για να κεράσουμε τον κατάλληλο μεζέ, λέω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σταράτα ξηγιέσαι μανταμίτσα και πολύ γουστάρω το λεχτικό να'ούμ! Θα περνάω για καφέ από το μαγαζάκι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή